Αρθροπλαστική γόνατος με το σύστημα Navio / SMITH AND NEPHEW
Ρομποτική χειρουργική αρθροπλαστικής γόνατος, με το σύστημα NAVIO / SMITH AND NEPHEW, στο Ολύμπιον Θεραπευτήριο Πατρων. Τοποθέτηση του εμφυτεύματος με απόλυτη ακρίβεια και άμεση κινητοποίηση της ασθενούς, εντός 12 ωρών, με πλήρες εύρος κίνησης στην άρθρωση του γόνατος.Χειρουργική ομάδα: Andreas Papadopoulos, Georgios Polonyfis
Η εγκληματική άμυνα στον σουτέρ
Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα επαφών, δύναμης και ταχύτητας, πέρα από τις ιδιαίτερες ικανότητες των παιχτών στο σκοράρισμα, στην πάσα ή στο «διάβασμα» του αντιπάλου. Πολλές φορές, οι επαφές και τα μαρκαρίσματα γίνονται στα όρια του φάουλ, ενώ η έννοια του αντιαθλητικού φάουλ χρησιμοποιείται όταν ο αμυντικός προσπαθεί με τα χέρια να σταματήσει εμφανώς τον παίχτη και όχι την μπάλα. Υπάρχει όμως και μια κατάσταση άμυνας στον σουτέρ όπου εφαρμόζεται από κάποιους παίχτες, που θα έπρεπε να τιμωρείται ακόμα και με αποβολή, όπου ο αμυνόμενος προσπαθεί στην καλύτερη να εκφοβίσει ή στην χειρότερη ακόμα και να τραυματίσει τον αντίπαλό του. Είναι εκείνη η στιγμή όπου ο επιτιθέμενος έχει σηκωθεί για το σουτ και ο αμυνόμενος τοποθετεί το πόδι του στον κενό χώρο κάτω από τον επιτιθέμενο. Είναι μια κατάσταση γνωστή στους σουτέρ που σουτάρουν μετά από άλμα, οι οποίοι, όχι λίγες φορές, πέφτουν θύμα του ψηλού που βγαίνει καθυστερημένα στο μαρκάρισμα , καθώς πατάνε επάνω στο τεντωμένο πόδι που «βγάζει» ο αμυντικός στην περιοχή της προσγείωσής τους. Θυμόμαστε όλοι ξεκάθαρα την αντίστοιχη περίπτωση στα playoffs του 2017 ανάμεσα στους Spurs και τους Warriors, με τον τραυματισμό του Leonard από τον Patsulia μετά το τρίποντο από την γωνία και την προσγείωση του επάνω στο προβαλώμενο πόδι του αντιπάλου του. Ο Leonard τότε έχασε την υπόλοιπη σειρά, και οι warriors έφτασαν στους τελικούς, βγάζοντας εκτός, τον καλύτερο παίχτη των αντιπάλων τους. Πολλά ειπώθηκαν τότε για το «νόμιμο” και το «ηθικό» και για το κατά πόσο η κίνηση αυτή του αμυντικού γίνεται από λάθος ή έχει μια μικρή ή μεγαλύτερη σκοπιμότητα εκφοβισμού του σουτέρ επάνω στην προσπάθεια του. Αυτά όλα ήρθαν στο μυαλό μου βλέποντας εχθές τον σοβαρό τραυματισμό του Νίκου Γκικα απο το τεντωμένο πόδι του αντιπάλου του. Ακούγοντας τις κραυγές του μέσα στο γήπεδο και βλέποντας ξανά και ξανά την φάση, διαπιστώνω το σημαντικό κενό στους κανονισμούς του πραγματικά αντιαθλητικού φάουλ αλλά και την ανευθυνότητα κάποιων αθλητών στο να προστατέψουν τουλάχιστον τους αντιπάλους τους από τέτοιους σοβαρούς τραυματισμούς. Είναι πραγματικά δυσάρεστο, για να μην πω εγκληματικό, κάποιοι παίχτες να «πριμοδοτούνται» από τους προπονητές τους για αυτό το στυλ του παιχνιδιού τους και να στηρίζουν την άμυνα τους σε «βρώμικες» πρακτικές, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των συναδέλφων τους.
Γυναικείο Ποδόσφαιρο
Η αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου σ έναν ποδοσφαιριστή αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για τον χειρουργό του γόνατος, αλλά την μεγαλύτερη δοκιμασία την αντιμετωπίζει η γυναίκα αθλητής του ποδοσφαίρου, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με ερωτήματα σχετικά με την μετεγχειρητική της αποκατάσταση και την αθλητική της επάνοδο από την μία, και την προσωπική και οικογενειακή της ζωή από την άλλη. Giota Androutsopoulou, αποτελείς παράδειγμα θέλησης και υπόδειγμα αθλήτριας και μητέρας.
Β.Παπαζαφείρης: «Κρατάμε ζωντανά τα όνειρα μας»
Η επάνοδος στο ψηλότερο επίπεδο, μετά από σοβαρό τραυματισμό, χειρουργική επέμβαση και επίπονο διάστημα αποκατάστασης, δείχνει χαρακτήρα και ψυχικά αποθέματα. Πολλά συγχαρητήρια Βασίλη!
Βάσω Καραντάσιου στο sports3.gr
Ο τραυματισμός και η επάνοδος είναι τεράστια σωματική και ψυχική δοκιμασία για κάθε αθλητή, ακόμα κι αν έχει βρεθεί στο μεγαλύτερο επίπεδο. Βασιλική Καραντάσιου, σου ευχόμαστε γρήγορη επάνοδο στο αγωνιστικό επίπεδο!
Μάριος Καμηνιώτης: “Τα δώσαμε όλα”
Δεν γίνεται να μην αισθανθώ ιδιαίτερη χαρά γι αυτό το παιδί το οποίο αγάπησε από μικρό το ποδόσφαιρο αλλά έπαθε πολύ νωρίς, εκεί γύρω στα 13, τον πρώτο του χιαστό. Μετά το πρώτο χειρουργείο στην Αθήνα, στην τρυφερή αυτή ηλικία, φάνηκε ότι κάτι δεν πήγε καλά και ο Μάριος έμεινε εκτός γηπέδων. Τον είδα πρώτη φορά, εκεί γύρω στα 16, και μου έκανε εντύπωση η ηρεμία του αλλά και η ελπίδα να φτιαχτεί το γόνατο για να ξαναπαίξει μπάλα. Κάναμε μαζί την δεύτερη επέμβαση, το καλοκαίρι πριν την 3η λυκείου, και ο Μάριος διάβαζε παράλληλα με το πρόγραμμα των φυσικοθεραπειών. Η επόμενη χρονιά, τον βρήκε στο Πανεπιστήμιο, αλλά και στα γήπεδα της Νίκης να δοκιμάζει πάλι τα πόδια του, στο αγαπημένο άθλημα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πατέρα του τον Ναπολέοντα, να με παίρνει τηλέφωνο κάθε φορά που ο Μάριος στραβοπατούσε, κάθε φορά που ο Μάριος έπεφτε άτσαλα, και ο εφιάλτης του επανατραυματισμού επανερχόταν. Στο πρόσωπο του Μάριου, βλέπω τον κάθε αθλητή που πέφτει και σηκώνεται, που έχει όνειρα για το παιγνίδι και πίστη για τον εαυτό του.